Uyanın Türkçe Elden Gidiyor
Asırlarca tüm dünyaya medeniyet dersi verip hüküm sürmüş Türk milleti zaman geçtikçe topraklarını kaybetmiş tüm dünya üzerin de ki ağırlığını ellere bırakmıştı.
Yıllar geçtikçe gelişen Türkiye maalesef değişen Türkiye olmaya başladı, televizyon kanalları öyle kelimeleri soktu ki Türkçemize,ne konuştuğumuzu artık kendimiz bile anlamıyoruz.
Çevreniz de, eviniz de,kahve de,iş yeriniz de,okul da yani her nerde iseniz Türk örf adetleriyle uyuşmayan alakası olmayan kelimeler donatmış durum da güzelim Türkçemizi.Avrupa uğruna her taklanın atıldığı şu günler de TV kültürüyle Avrupa sevdasıyla konuşan gençlerimiz sadece kılık kıyafetiyle değil beyinleriyle de Avrupa ya esir olmuş durumdalar.Artık uyanmanın bir şeyler yapmanın vakti geldi de geçiyor.Şu altta yayınlayacağım satırlara birkaç dakikanızı ayırın.Görmeyen gözlere,duymayan kulaklara duyurulur okuyun ve ne olur kendinize gelin.Ey işine gelmeyenler artık işinize gelsin uyanın Türkçe elden gidiyor.
Yazık ki ne yazık!
….Değişen Türkçemiz. Ne ilginç değil mi?....
Sene 1965
“Karşıma aniden çıkınca ziyadesiyle şaşa kaldım.. Nasıl bir eda takınacağıma hüküm veremedim, adeta vecde geldim. Buna mukabil az bir müddet sonra kendime gelir gibi oldum, yüzünde beni fevkalade rahatlatan bir tebessüm vardı.. Üstümü başımı toparladım, kendinden emin bir sesle ‘akşam-ı şerifleriniz hayrolsun’ dedim..”
Sene 1975
“Karşıma aniden çıkınca fevkalade şaşırdım.. Nitekim ne yapacağıma hüküm veremedim, heyecandan ayaklarım titredi. Amma ve lakin kısa bir süre sonra kendime gelir gibi oldum, nitekim yüzünde beni rahatlatan bir tebessüm vardı.. Üstüme çeki düzen verdim, kendinden emin bir sesle ‘hayırlı akşamlar’ dedim..”
Yıl 1985
“Karşıma birdenbire çıkınca çok şaşırdım.. Ne yapacağıma karar veremedim, heyecandan ayaklarım titredi. Ama çok geçmeden kendime gelir gibi oldum, yüzünde beni rahatlatan bir gülümseme vardı.. Üstüme çeki düzen verdim, kendinden emin bir sesle ‘iyi akşamlar’ dedim..”
Yıl 1995
“Karşıma birdenbire çıkınca çok şaşırdım.. Fena halde kal geldi yani.. Ama bu iş bizi bozar dedim. Baktım o da bana bakıyor, bu iş tamamdır dedim.. Manitayı tavlamak için doğruldum, artistlik bir sesle ‘selam’ dedim..”
Yıl 2006
“Abi onu karşımda öyle görünce çüş falan oldum yani.. Oğlum bu iş bizi kasar dedim, fena göçeriz dedim, enjoy durumları yani.. Ama concon muyum ki ben,
Baktım ki o da bana kesik.. Sarıl oğlum dedim, bu manita senin.. ‘ hav ar yu yavrum?””
Year 2026
“when I sow her, ben çok yani öyle iste birden.. Off, I don’t know man yaa.. Ama o da bana öyle baktı, If so asık len bu manita.. ‘HAY BABY..”
….Değişen Türkçemiz. Ne ilginç değil mi?....
Sene 1965
“Karşıma aniden çıkınca ziyadesiyle şaşa kaldım.. Nasıl bir eda takınacağıma hüküm veremedim, adeta vecde geldim. Buna mukabil az bir müddet sonra kendime gelir gibi oldum, yüzünde beni fevkalade rahatlatan bir tebessüm vardı.. Üstümü başımı toparladım, kendinden emin bir sesle ‘akşam-ı şerifleriniz hayrolsun’ dedim..”
Sene 1975
“Karşıma aniden çıkınca fevkalade şaşırdım.. Nitekim ne yapacağıma hüküm veremedim, heyecandan ayaklarım titredi. Amma ve lakin kısa bir süre sonra kendime gelir gibi oldum, nitekim yüzünde beni rahatlatan bir tebessüm vardı.. Üstüme çeki düzen verdim, kendinden emin bir sesle ‘hayırlı akşamlar’ dedim..”
Yıl 1985
“Karşıma birdenbire çıkınca çok şaşırdım.. Ne yapacağıma karar veremedim, heyecandan ayaklarım titredi. Ama çok geçmeden kendime gelir gibi oldum, yüzünde beni rahatlatan bir gülümseme vardı.. Üstüme çeki düzen verdim, kendinden emin bir sesle ‘iyi akşamlar’ dedim..”
Yıl 1995
“Karşıma birdenbire çıkınca çok şaşırdım.. Fena halde kal geldi yani.. Ama bu iş bizi bozar dedim. Baktım o da bana bakıyor, bu iş tamamdır dedim.. Manitayı tavlamak için doğruldum, artistlik bir sesle ‘selam’ dedim..”
Yıl 2006
“Abi onu karşımda öyle görünce çüş falan oldum yani.. Oğlum bu iş bizi kasar dedim, fena göçeriz dedim, enjoy durumları yani.. Ama concon muyum ki ben,
Baktım ki o da bana kesik.. Sarıl oğlum dedim, bu manita senin.. ‘ hav ar yu yavrum?””
Year 2026
“when I sow her, ben çok yani öyle iste birden.. Off, I don’t know man yaa.. Ama o da bana öyle baktı, If so asık len bu manita.. ‘HAY BABY..”
Anlayana..(EY TÜRK TİTRE VE KENDİNE DÖN)
Sevgi/Saygı/Dostlukla
Hakan Demir
BU KÖŞE YAZISI 2006 YILINDA YAZILMIŞTIR..
HAKAN DEMİR’İN KÖŞE YAZILARIM ARŞİVİNDEN…
BU KÖŞE YAZISI YENİ ÇAĞ ve SÖZCÜ GAZETELERİNDE VE AYNI ZAMANDA KIRKLARELİ ile MUŞ’TA İKİ OKUL DERGİSİNDE YER ALMIŞTIR.
BU KÖŞE YAZISI YENİ ÇAĞ ve SÖZCÜ GAZETELERİNDE VE AYNI ZAMANDA KIRKLARELİ ile MUŞ’TA İKİ OKUL DERGİSİNDE YER ALMIŞTIR.
Bir konuya dikkat çekeyim.Kafe,butik,bar vb, yerlerin adlarına dikkat edin.Çoğunlukla yabancı.Bu büyük şehirlerde daha çok.Büyükşehirde Kavuniçi kafe gibi bir ad bulmak çok zor.
Şurası bir gerçektir Türkçe elden giderse,Türkiye de elden gider.