Yağmurdan sonra, etrafa yayılan o sıcacık toprak kokusuydu belki sevda.
Ona hasret kalmışlık ona adanmışlık insan ve toprak arasındaki o manevi bağ.
Yaradılışımızın en kutsal mucizesi, göklü yağmurlarla yoğrulup rahmet hazinesinden damla damla inen yürek yangınımızın adıydı sevda.
Hiç kalbinizi yokladınız mı nerededir diye.
Hani şu en çok sevdiklerimizi barındırdığımız, bağrımıza bastırdığımız yer ve en köklü acılarımızı sığdırdığımız sahiplendiği miyim koleksiyoncu.
Halbuki yaradan sevgi tohumları ekip gizli filizleri rahmetle sulayıp bulutların öptüğü hoş kokulu yamaçlara salıverdi kul tanelerini.
Ve mutlu olmak üzere programlayıp avuçlarımıza bıraktı kalbimizi.
Onu kırmadan incitmeden kaybetmeden taşıyabilmenin en alâ yeriydi avuç içlerimiz.
Ya siz kalbinizi nerede sanıyorsunuz halâ?
O değerli parçanızın içine neler doldurduğunuza iyi bakın ve şimdi yoklayın içinizi yüzlerce "ah mı ediyor.
Yoksa eyvah mı? Gitmek için geldiğin gün hüzünlere mi dokundun?
Kederler mi besleyip büyüttün ayrılıklar saklayan sevdaların peşinden mi yürüdün ve sen kalbinde sarmaladığın o koca dünyada acılara mı gömüldün.
Yoksa düşürdün mü ellerinden kalbini kırdın mı incittin mi?
Büyüdükçe azaldı mı tükendi mi ömrün?
Bir anlık nefesin bile adıydı sevda.
Başkalarının göremediğini görebilecek kadar açık tut gözlerini ve kalbini ellerine al hiç yoktan var oluşunun sevinciyle yan ve gözlerinden akan sağanak yağmurlarla yıkan.
Arınmışlığın verdiği huzurla bir Mevlevi gibi dön Sema’ya dua dua göklü yağmurlarla gel kalbinin ta kendisidir sevda.
Onu kırmadan incitmeden kaybetmeden taşıyabilmenin en alâ yeriydi avuç içlerimiz.
Ya siz kalbinizi nerede sanıyorsunuz halâ?
O değerli parçanızın içine neler doldurduğunuza iyi bakın ve şimdi yoklayın içinizi yüzlerce "ah mı ediyor.
Yoksa eyvah mı? Gitmek için geldiğin gün hüzünlere mi dokundun?
Kederler mi besleyip büyüttün ayrılıklar saklayan sevdaların peşinden mi yürüdün ve sen kalbinde sarmaladığın o koca dünyada acılara mı gömüldün.
Yoksa düşürdün mü ellerinden kalbini kırdın mı incittin mi?
Büyüdükçe azaldı mı tükendi mi ömrün?
Bir anlık nefesin bile adıydı sevda.
Başkalarının göremediğini görebilecek kadar açık tut gözlerini ve kalbini ellerine al hiç yoktan var oluşunun sevinciyle yan ve gözlerinden akan sağanak yağmurlarla yıkan.
Arınmışlığın verdiği huzurla bir Mevlevi gibi dön Sema’ya dua dua göklü yağmurlarla gel kalbinin ta kendisidir sevda.
DENİZ MEVSİM
deniz hanım çabanızı taktir ediyorum .fakat edebi bir nitelik taşımamaktadır efem.