Ebevenylerden gelen sıkça sorulardan bazıları; ‘’doğal afetler karşısında çocuğuma nasıl davranmalıyım’’ şeklinde sorular oluyor.

Doğal afetler yaşamımızın kaçınılmaz gerçeklerinden. Öncelikler ebeveynleri ve öğretmenleri olarak sakinliğimizi korumalıyız.
Eğer çocuk olayı yaşadıysa ağlamalar, kaçmalar ve çığlıklar çocuklarda daha büyük travmalar açabilir.
Çocuklar basit ve anlaşılır konuşmalarla olay esnasında kolaylıkla baş edebilir. 

Travmatik olaylara maruz kalmamış çocuklarda; Afet ya da acil durumların ardından çıkan haberler, paylaşılan görüntüler, yetişkinler arasında konuşmalarda çocukları olumsuz etkileyebilir. Bu gibi durumlarda yetişkinler; konuştuklarına, izlediklerine ve yapılan paylaşımlara çok dikkat edilmelidir.

Son zamanlarda yaşanan orman yangınları ve ses felaketleri hepimizi olumsuz yönde etkiledi. Çocuklar ister istemez bu olaylara tanık oldu ya da az önce bahsettiğimiz gibi haberler, paylaşılan görseller veya yetişkinlerin konuşmalarıyla bu olaylara tanık oldular. 

ÇÖZÜM ODAKLI OLMALIYIZ;
Afetin farkında olan veya tetikleyici görüntülerine maruz kalan çocuklarımızla yaşına uygun, anlayabileceği dilde, olay ile ilgili kısaca bilgi vermeden yüzeysel, kendilerinin şu an için güvende olduklarının altını çizmeliyiz.

Çocuklarımızla bu süreci konuşurken, onlara yaşanan olayı tasvir etmek ve duygularını isimlendirmek sürecin anlaşılmasına oldukça yardımcı olacaktır. 
Örneğin; "Bugün deprem oldu. Yemek yiyorduk. Biraz sallandık. Korktuk ama şimdi geçti. Ben yanındayım ve güvendeyiz.’’ gibi. 

Birçok çocuk ve yetişkin için, acil durumlar karşısında soğuk kanlıkla harekete geçmek kaygıyı azaltır.
Deprem gibi bir doğal afetten sonra çocuklara, depreme veya doğal afetlere birebir maruz kalmış kişilere yardım edilebilme fırsatı verilirse kendilerini daha fazla güvende hissederler.

Bu nedenle ilkokul okul çağındaki çocuğunuzla deprem veya afet bölgesine nasıl yardım edebileceğiniz hakkında konuşabilirsiniz. Bu durum, kaygıyı azalttığı gibi aynı zamanda çocuğunuza empati ve dayanışma kavramlarının gelişmesine yardımcı olur.

Aile desteğine rağmen çocuğunuzda travmatik süreçler (gece kabusları, alt ıslatma, tırnak yeme, parmak emme, ani öfkelenme gibi...) devam ediyor veya yeni ortaya çıkmaya başladıysa, mutlaka bir uzmandan destek alınmalıdır. 

SELİNNUR ÖZKURNAZ
Montessori Eğitmeni - Okul Öncesi Öğretmeni