Siz hangi Türkiye de yaşıyor, ne içip ne yiyorsanız söyleyin bende onu yapacağım.
Benim yaşadığım Türkiye de, komşu ülkeler de iç savaşa destek için tırlarla silah gönderiliyor. Bunu yapanlar değil, bunu haber yapıp ortaya çıkaranlar hakkında soruşturma açılıyor.
Benim yaşadığım Türkiye de, kadına şiddet gün be gün çığ gibi artarken, küçücük kız çocukları okul yerine gerdek odalarına gönderiliyor, kadına, çocuğa taciz, tecavüze ceza verilmeyip ( yerine göre tüm köy seyrediyorken ) bir de iyi hal indirimleri ile teşvik ediliyor, resmi nikâh şartı aranmadan imam nikâhı serbest bırakılıyor.
Benim yaşadığım Türkiye de halkın temsilcisi bin TL lik bardaktan su içerken, onu seçen halk 949 TL ye aile geçindirmeye çalışıyor. Ve halka dini anlatacak, öğretecek olan din adamları Mercedeslere binerken, halk işine yürüyerek gidiyor. Yıllarca bu devlete hizmet etmiş emeklimiz 750 TL ye geçinmeye çalışıyor. Benim seçtiğim vekilim 24 bin TL maaş alıp geçinemediği için yakınırken ve hatta bakanım yaşadığı maddi sıkıntıdan dolayı seçim vaatlerinde partisinden jet sözü alırken, ben halk olarak makarna, kömür ve ekmek fişi ile ödüllendiriliyorum. Devletimin AKsarayına ekilen çiçeklere bile milyonlarca lira harcanırken, çiftçim tarlasını ekmek için traktörüne mazot alamıyor.
Benim yaşadığım Türkiye de, yolsuzluklar, ayakkabı kutularında s/aklanan paralar, dinimizle dalga geçen vekiller, haklının gözünün içine baka baka yalan söyleyen ve bunları alkışlayanlar varken, bunları ortaya çıkaranlar görevlerinden oluyor, itibarları zedeleniyor ve tutuklanıyor.
Benim yaşadığım Türkiye de, tarafsızlığını daha göreve gelirken ettiği yeminle ve anayasanın bağlayıcı hükmü varken, c.b. Seçim için toplu açılış töreni adı altında elinde kuran dinide diline dolayarak iktidar partisinin propagandasını yapıyor. Bunu yaparken devlet kurumlarının bütün imkânlarını kullanmayı da ihmal etmiyor. Cami imamından ümmeti, okul müdürlerinden öğrencileri mitinge getirmesi isteniyor.
Benim yaşadığım Türkiye de, bütün bunları değil dile getirmek aklından geçirmen bile suç addedilip hakkında devlet büyüklerine hakaretten soruşturma açılıyor.
Sahi, bunları görmeden veya görmezden gelerek mutlu olanlar, sözüm size siz hangi Türkiye de yaşıyorsunuz? Ne yiyor ne içiyorsunuz? Söyleyin bende onu yapacağım. Ben de mutlu olmak istiyorum.
ESİLA SUNA
Benim yaşadığım Türkiye de, komşu ülkeler de iç savaşa destek için tırlarla silah gönderiliyor. Bunu yapanlar değil, bunu haber yapıp ortaya çıkaranlar hakkında soruşturma açılıyor.
Benim yaşadığım Türkiye de, kadına şiddet gün be gün çığ gibi artarken, küçücük kız çocukları okul yerine gerdek odalarına gönderiliyor, kadına, çocuğa taciz, tecavüze ceza verilmeyip ( yerine göre tüm köy seyrediyorken ) bir de iyi hal indirimleri ile teşvik ediliyor, resmi nikâh şartı aranmadan imam nikâhı serbest bırakılıyor.
Benim yaşadığım Türkiye de halkın temsilcisi bin TL lik bardaktan su içerken, onu seçen halk 949 TL ye aile geçindirmeye çalışıyor. Ve halka dini anlatacak, öğretecek olan din adamları Mercedeslere binerken, halk işine yürüyerek gidiyor. Yıllarca bu devlete hizmet etmiş emeklimiz 750 TL ye geçinmeye çalışıyor. Benim seçtiğim vekilim 24 bin TL maaş alıp geçinemediği için yakınırken ve hatta bakanım yaşadığı maddi sıkıntıdan dolayı seçim vaatlerinde partisinden jet sözü alırken, ben halk olarak makarna, kömür ve ekmek fişi ile ödüllendiriliyorum. Devletimin AKsarayına ekilen çiçeklere bile milyonlarca lira harcanırken, çiftçim tarlasını ekmek için traktörüne mazot alamıyor.
Benim yaşadığım Türkiye de, yolsuzluklar, ayakkabı kutularında s/aklanan paralar, dinimizle dalga geçen vekiller, haklının gözünün içine baka baka yalan söyleyen ve bunları alkışlayanlar varken, bunları ortaya çıkaranlar görevlerinden oluyor, itibarları zedeleniyor ve tutuklanıyor.
Benim yaşadığım Türkiye de, tarafsızlığını daha göreve gelirken ettiği yeminle ve anayasanın bağlayıcı hükmü varken, c.b. Seçim için toplu açılış töreni adı altında elinde kuran dinide diline dolayarak iktidar partisinin propagandasını yapıyor. Bunu yaparken devlet kurumlarının bütün imkânlarını kullanmayı da ihmal etmiyor. Cami imamından ümmeti, okul müdürlerinden öğrencileri mitinge getirmesi isteniyor.
Benim yaşadığım Türkiye de, bütün bunları değil dile getirmek aklından geçirmen bile suç addedilip hakkında devlet büyüklerine hakaretten soruşturma açılıyor.
Sahi, bunları görmeden veya görmezden gelerek mutlu olanlar, sözüm size siz hangi Türkiye de yaşıyorsunuz? Ne yiyor ne içiyorsunuz? Söyleyin bende onu yapacağım. Ben de mutlu olmak istiyorum.
ESİLA SUNA